Το μάτι λειτουργεί σαν μια φωτογραφική μηχανή ακριβείας και αποτελείται απο διαφορετικά μέρη που δουλεύοντας όλα μαζί μας επιτρέπουν να βλέπουμε. Η ίριδα είναι το χρωματιστό μέρος του ματιού με μία οπή στο μέσο που ονομάζεται κόρη. Μπροστά απο την ίριδα βρίσκεται ένας διάφανος χειτώνας, ο κερατοειδής, που λειτουργεί σαν το πρόσθιο προστατευτικό κέλυφος του ματιού αλλά και σαν εστιακός φακός. Ο πρόσθιος θάλαμος είναι ο ενδιάμεσος χώρος μεταξύ του κερατοειδή και της ίριδας. Ο πρόσθιος θάλαμος διατηρεί το σχήμα του καθώς περιέχει υδατοειδές υγρό το οποίο προμηθεύει με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά το εσωτερικό του ματιού.
Ο κερατοειδής είναι ο πιο δυνατός φακός του οπτικού συστήματος του ματιού. Ειναι σχεδόν αόρατος καθώς αποτελείται απο διάφανο ιστό. Το κυρτό του σχήμα, του επιτρέπει να λειτουργεί και σαν φακός, προσφέροντας τα δύο τρίτα της συνολικής δύναμης εστίασης του ματιού. Η υπόλοιπη δύναμη εστίασης προέρχεται απο τον κρυσταλλοειδή φακό, που βρίσκεται στο πρόσθιο μέρος του ματιού, πίσω απο την ίριδα.
Ο αμφιβληστροειδής λειτουργεί σαν το φίλμ της φωτογραφικής μηχανής καλύπτοντας την εσωτερική επιφάνεια στο πίσω μέρος του ματιού. Αποτελείται απο νευρικό ιστό και φωτουποδοχείς που μετατρέπουν τις ακτίνες φωτός σε ηλεκτρικά σήματα τα οποία πηγαίνουν στον εγκέφαλο μεσο του οπτικού νεύρου.
Η ίριδα και ο φακός μέσα στο μάτι λειτουργούν μαζί σαν το μπροστινό μερος φωτογραφικής μηχανής, επιτρέποντας τις ακτίνες του φωτός απο ένα αντικείμενο να περασουν στον αμφιβληστροειδή στο πίσω μέρος του ματιού, οπού η εικόνα εντυπώνεται αλλά ανεστραμένη. Ο εγκέφαλος μετά αναλύοντας την εικόνα τη ξαναστρέφει στη κανονική της θέση. Καθόλη τη διάρκεια ο φακός μεσα στο μάτι αλλάζει το σχήμα του προσαρμόζοντας το βάθος εστίασης που χρειαζεταί για το μάτι να βλέπει καθαρά.
Κάποιες φορές η δυνατότητα του ματιού να εστιάσει δεν λειτουργεί σωστά. Αυτό μπορεί να ωφείλεται στο οτι το μήκος του βολβού του ματιού είναι πιο μακρύ ή πιο κοντό απο το κανονικό, ή οτι η κυρτότητα του κερατοειδούς είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη της φυσιολογικής. Όλες αυτές οι αλλαγές μπορούν να οδηγήσουν το σημείο εστίασης να πέφτει πιο μπροστά ή πιο πίσω απο τον αμφιβληστροειδή δημιουργώντας υπερμετρωπία ή μυωπία αντίστοιχα. Αποτελούν μαζί αυτό που ονομάζουμε διαθλαστικές ανωμαλίες.
